Άραγε, το καλοκαίρι τέλειωσε οριστικά;

Ένα από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του καλοκαιριού της Ελλάδας, στις πόλεις και στην περιφέρεια, είναι τα θερινά τα σινεμά.

Σε καμμία άλλη χώρα δε λειτουργούν σε τέτοια έκταση και διάρκεια. Στη χώρα μας ξεφυτρώνουν (ξεφύτρωναν!!!) μαζί με το αγιόκλημα, το γιασεμί και τα νυχτολούλουδα!!! Μυρωδιές μεθυστικές!!!

Λίγα στοιχεία για την ιστορία τους... Το 1928 στην Αθήνα λειτουργούσαν 12 θερινοί κινηματογράφοι. Μέχρι το 1936 έφτασαν τους 60! Ενώ το 1990 υπήρχαν 186 θερινές "αίθουσες", εφέτος το καλοκαίρι λειτούργησαν μόνο... 79!!! Όπως βλέπετε, περνώντας τα καλοκαίρια, τα θερινά σινεμά κλείνουν και όλο κλείνουν... και όλο θα κλείνουν!!! Όπως, οριστικά το Σεπτέμβριο, θα κλείσει την αυλαία της ένας από τους ωραιότερους θερινούς χώρους, η "Αφροδίτη", πίσω από το Μουσείο Μπενάκη, της οδού Πειραιώς. Ποιος ξέρει; Μπορεί να μετατραπεί σε... ελληνική πίστα... Επίσης, η "Μπομπονιέρα" απειλήθηκε με κατεδάφιση. Παραδοσιακός κινηματογράφος των Βορείων Προαστίων.

Την προχειρότητα που μας διακρίνει- δυστυχώς!- τη βλέπουμε και στο πόσο προσπαθούμε να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά!!! Η λειτουργία των θερινών σινεμά θα έπρεπε θεωρητικά να διασφαλίζεται και να ευνοείται. Γύρω τους θα οφείλαμε να δημιουργούμε ασπίδες προστασίας, ειδικά τη στιγμή που οι ξένες αλυσίδες με τις κλειστές τους αίθουσες επιβάλλονται παντού. Αλλά δεν...

Γι'αυτό κι εγώ χάρηκα τόσο πολύ με το ξανάνοιγμα του "δικού μας" θερινού σινεμά. Άλλα κλείνουν, αλλά ευτυχώς, και άλλα ανοίγουν!!!